Mü’min, Peygamberlere iman eden kimsedir

Allahu Teala’nın kullarına emir ve yasaklarını bildirmek ve onları terbiye etmek için insanlar arasından seçip görevlendirdiği Resûllere peygamber denir.

Peygamber, Farsça bir kelimedir. Kur’an’daki Resûl ve Nebinin yerine kullanılmaktadır.

Resûl, elçi manasındadır; nebi de haberci demektir. Mana olarak aynı sayılırlar, ancak aralarında şöyle bir fark da vardır:

Kendisine yeni bir kitap ve şeriat/din verilen veya önceki peygamberin şeriatına yeni hükümler ilâve eden peygamberlere “Resûl” denir.

Kendisine yeni bir kitap gönderilmeyen ve daha önceki peygamberin şeriatını/dinini tebliğ eden, öğreten, yaşayan peygamberlere de “Nebî” denir.

Buna göre her Resûl nebidir, fakat her nebî Resûl değildir.

Peygamberlik çalışmakla elde edilemez. O ancak Allah vergisidir.

Peygamberlerin ilki Hz. Âdem (a.s), sonuncusu da Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimizdir. Her peygamber belirli bir zaman ve millete gelmişken, Resûlullah (s.a.v) Efendimiz, bütün insanlığa gönderilmiştir ve kıyamete kadar gelecek herkesin peygamberidir. Bunun için Allahu Teala kendisine peygamberlerin mührü, sonuncusu ve tamamlayıcısı manasında “Hâtemü’n-Nebiyyin” sıfatını vermiştir.51

Âhır zamanda gökten inecek olan Hz. İsa Aleyhisselam Hz. Muhammed (s.a.v) efendimizin getirdiği dine uyarak insanları İslam’a ve Kur’an’a davet edecektir. Onlara uymayan Hrıstiyan, Yahudi ve diğer inkarcılarla savaşacak, herkesi Allah’ın razı olduğu İslam dini ile amele çağıracaktır.

Peygamberlerin sayılarını ancak Allah bilir. Kur’an-ı Kerim’de bazı peygamberlerin ismi geçmiştir ki bunların sayısı (25) dir. Bunlar: Adem (a.s) , İdris (a.s), Nuh (a.s), Hud (a.s), Salih (a.s), ibrahim(a.s), Lut (a.s), İsmail (a.s), ishak (a.s), Yakup (a.s), Yusuf (a.s), Eyüp (a.s),Şuayb (a.s), Mûsa (a.s), Harun (a.s), Davud (a.s), Süleyman (a.s), İlyas (a.s), Elyesa (a.s), Yunus (a.s), Zülkifl (a.s), Zekeriyya (a.s), Yahya (a.s), İsa (a.s) ve bizim Peygamberimiz Hz. Muhammed (a.s) dır. Biz, gönderilen bütün hak peygamberlere iman ederiz, hepsini severiz, hayırla anarız.

Peygamberler insandırlar, fakat çok üstün vasıflara sahip edilmişler ve bütün günahlardan uzak tutulmuşlardır. Peygamberde bulunması gereken temel sıfatlar şunlardır:

1-Sıdk: Doğruluk. Peygamberler asla yalan söylemezler. Yüce Allah kendilerine ne söylemelerini emretmiş ise onu doğru bir şekilde insanlara söylerler.

2-Emânet: Güvenilir olmak. Peygamberler, Allah’ın emanetleri olan vahyi ve ilahî hükümleri en güzel şekilde muhafaza ederler. İnsanların mal, can, namus ve söz emanetlerine hainlik etmezler.

3-Tebliğ: Allah’ın emirlerini hiç eksiltmeden ve değiştirmeden insanlara bildirmek.

4-Fetânet: Akılları tam ve zeki olmak.

Peygamberler, zeka yönüyle insanların en üstünüdürler. Akılları gibi ferasetleri de son derece yüksek seviyededir.

5-İsmet: Günahlardan korunmak. Peygamberler, her işlerinde örnek alınması emredilen temiz, güzel ve yüksek ahlaklı şahsiyetlerdir. Onlardan Yüce Allah’ın razı olmadığı, haram kıldığı bir iş meydana gelmez. Yüce Allah kendilerini özel olarak korur ve destekler.

6-Erkek olmak. Kadınlardan peygamber gönderilmemiştir

Ayrıca peygamberlerin mucize göstermeleri de şarttır.

Mucize, kimsenin benzerini yapamadığı, insan üstü harika işleri Allah’ın izniyle yapmaktır. Ölüleri diriltmek, hayvanlar ile konuşmak, kayadan deve çıkarmak, parmaklarından su akıtmak, Yüce Allah ile konuşup O’ndan emir almak gibi işler mucizedir.

Peygamber Efendimize (s.a.v) pek çok mucize verilmiştir. Onun en büyük mucizesi Yüce Allah’tan aldığı ve bize aktardığı Kur’an-ı Kerim’dir. Yüce peygamberimiz, hiç kimseden okuma-yazma öğrenmediği halde, vahiy yoluyla Allah’tan aldığı ilimle âlim olmuş, Hz. Adem’den kıyamete, cennet ve cehenneme kadar insanlığa bilgi sunmuştur.

Bütün peygamberlere iman etmek ve son peygamber Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimize uymak her mükellef insan için farzdır.

Yrd. Doç. Dilaver SELVİ – Temel İnanç Esasları , 59-62